سال عرضه: 2006
نسل هفتم از نظر محبوبیت کنسولها چیزی کم نداشت. از نینتندو گرفته تا مایکروسافت و سونی، هر یک ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود را برای ارائه به مخاطبان داشتند و نگاهی به آمار فروش آن‌ها نشان می‌دهد که نسل هفتم بهشت گیمرها با سلایق و اهداف مختلف بوده است.
نسل ششم چندان برای نینتندو خوشایند نبود. عوامل متعددی همچون پشتیبانی نکردن از دی‌وی‌دی و متصل نشدن به اینترنت سبب شده بود که کنسول گیم‌کیوب نینتندو از رقبای خود مخصوصا پلی استیشن ۲ عقب بیفتد.
درحالی‌که مایکروسافت و سونی به جان هم افتاده بودند تا از دیگری پیشی گرفته و مخاطبان بیش‌تری را به سمت خود جذب کنند، نینتندو با کنسول Wii بازار کنسولها را تحت سلطه‌ی خود در آورده بود. دلیل عمده‌ی آن هم سیاست متفاوتی بود که باعث شد نینتندو در چرخه‌ی رقابت‌های بی‌پایان گیر نیفتد. تمرکز روی گیم‌پلی درگیرکننده و ارائه‌ی ویژگی‌های جذاب برای مخاطب عام و ناآشنا با بازی‌های ویدیویی در طیف‌های سنی مختلف از جمله سنت‌هایی بود که نینتندوی کهنه‌کار را در قرن بیست و یک همچنان محبوب نگه داشت. سیاستی که جواب هم داد و وی با وجود ضعف سخت‌افزاری‌ای که نسبت به کنسول‌های رقیب داشت، توانست نسل هفتم را با پیروزی پشت سر بگذارد.
ریموت وی که به حسگر حرکتی مجهز بود و موفقیت زیادی برای نینتندو به همراه داشت، باعث شد تا سونی با PlayStation Move و مایکروسافت با کینکت این ایده را برای کنسول‌های خود پیاده‌سازی کنند.
هر چقدر که مایکروسافت و سونی با گذشت نسل میزان فروش خود را افزایش دادند، وی نتوانست آن شروع طوفانی را حفظ کند و کمبود آثار ترد پارتی یکی از مواردی بود که به افت فروش این کنسول منجر شد. این ناکامی حتی در نسل بعدی و با کنسول Wii U هم ادامه داشت به طوری که تنها ۱۵ میلیون دستگاه از آن به فروش رفت که در مقایسه با پرچم‌داران نینتندو، یک شکست بزرگ به حساب می‌رفت.
خانه